Εργατικός έλεγχος η απάντηση στα παραμύθια των εφοπλιστών

Tου Μιχάλη Δελαγραμμάτικα, υποψήφιου με την «Ανταρσία στο Λιμάνι»

Η απόφαση του Γιάννη Μώραλη, αντιπροέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, της «μεγαλύτερης εταιρείας του Πειραιά» κατά δήλωση του υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Πέτρου Κόκκαλη, να διεκδικήσει τον Δήμο Πειραιά, αποτελεί τομή. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δυνάμεις που πρωτοστάτησαν σε αυτή την πρώτη απόπειρα του κεφαλαίου να διεκδικήσει αδιαμεσολάβητα κομμάτι της πολιτικής εξουσίας.

Ο πρώτος που προέτρεψε τον εφοπλιστή πρόεδρο του Ολυμπιακού και υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Βαγγέλη Μαρινάκη να διεκδικήσει το δήμο ήταν ο μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ που έκτοτε δεν έκρυψε… την αγάπη του για τον Ολυμπιακό.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θεόδωρος Βενιάμης, υπουργοί, βουλευτές, πρώην δήμαρχοι, νομάρχες και σύσσωμος ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ έχουν σπεύσει να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο των επιχειρηματιών.

Αξίζει να σταθεί κανείς σε μια σειρά από γεγονότα. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης που επέβαλε στον Ολυμπιακό τη γραμμή του «No Politica», ευνοώντας τη διείσδυση της Χρυσής Αυγής στους συνδέσμους της ομάδας, ξαφνικά αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Ο μητροπολίτης Σεραφείμ, που συνυπέγραφε μηνύσεις με τους βουλευτές της ΧΑ, τώρα καλεί τον εφοπλιστή πρόεδρο του Ολυμπιακού να σώσει την πόλη.

Ο Γιάννης Μώραλης θέτει πρώτο στόχο του ψηφοδελτίου των εφοπλιστών την εξάλειψη της ανεργίας στον Πειραιά, κατακεραυνώνοντας το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο φυσικά έχει μαζί του. Ταυτόχρονα προβάλλει το ακόμα πιο σάπιο οικονομικό κατεστημένο σαν λύση στο πλαίσιο μιας «αγίας οικογένειας». Αθωώνει το σύστημα ανάγοντας το πρόβλημα στο επίπεδο της διαφθοράς και της ανικανότητας των διαχειριστών, δηλαδή ανάγει το σύμπτωμα σε αίτιο.

Γιατί όμως οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν και στήριξαν τη «Χρυσή Εφεδρεία» του συστήματος βγαίνουν οι ίδιες σήμερα στο προσκήνιο στον Πειραιά; Λόγος σίγουρα είναι η αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση. Υπάρχει όμως και ο ειδικός λόγος της επικείμενης ιδιωτικοποίησης του λιμανιού.

Οι εφοπλιστές θέλουν να έχουν λόγο στην επόμενη μέρα που θα διαμορφωθεί απαιτώντας χρυσοφόρα συμβόλαια μακροχρόνιας παραχώρησης των δραστηριοτήτων του λιμανιού.

Ο αγώνας να μη γίνουν οι εργαζόμενοι θύματα στο βωμό του ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης είναι αδύνατο να εκφραστεί από τους ίδιους τους θύτες. Μόνο η μαχητική πάλη και η πολιτική στήριξη της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μπορούν να προσφέρουν διέξοδο στον κόσμο της εργασίας.

Ειδική πλευρά αυτής της πάλης είναι και η μάχη για δημόσιο λιμάνι με εργατικό έλεγχο στην υπηρεσία των αναγκών του λαού κι όχι των εφοπλιστών. Σύμμαχοι σε αυτή τη μάχη δεν είναι τα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να διεκδικήσουν κομμάτι από το φαγοπότι. 

Είναι ο εργατικός συντονισμός των σωματείων, των εργατικών λεσχών, των λαϊκών συνελεύσεων που, αν ξεσηκωθούν, μπορούν να ανατρέψουν την πώληση του ΟΛΠ και να συμβάλουν συνολικά στο κίνημα.

 

Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική και την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Κίνηση - Ανταρσία στο Λιμάνι στον Πειραιά είναι ο μόνος τρόπος η κάλπη να δείξει αυτό το δρόμο, της ανατροπής.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο «ΠΡΙΝ» 5/4

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΜΑΪΟΥ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ 7:00

ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 
(ΣΩΤΗΡΟΣ & ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ)