Η κατάληψη του Δημαρχείου της Αθήνας από τους συμβασιούχους που παλεύουν ενάντια στην απόλυσή τους και για την μονιμοποίηση τους είναι ένας αγώνας όλων των εργαζόμενων για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Είναι ένα βήμα για να κλιμακωθεί η μάχη ενάντια στις τριάντα τέσσερις χιλιάδες απολύσεις στους Δήμους, που επιβάλλει ο Καλλικράτης και Δήμαρχοι, όπως ο Γ.Καμίνης, στηρίζουν χωρίς ενδοιασμούς, έστω και αν φέρνουν τρομακτική κατάρρευση στις υπηρεσίες των δήμων . Είναι μια πολιτική, που κάνει θρύψαλα κοινωνικές υπηρεσίες για να τις παραδώσει στους ιδιώτες, ώστε να θησαυρίζουν ληστεύοντας τη κρατική και δημοτική επιχορήγηση. Είναι μια πολιτική που χαρατσώνει με υπέρογκα δημοτικά τέλη τους δημότες, ενώ την ίδια ώρα κλείνει ιατρεία, παιδικούς σταθμούς, την Βοήθεια στο σπίτι. Ταυτόχρονα, απαξιώνονται, υποβαθμίζονται ή κλείνουν υπηρεσίες για άστεγους, εξαρτημένους, μετανάστες και φτωχούς, τόσο αναγκαίες, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.